Bizning ilk sayohatlarimiz: Aviasales.uz jamoasining omadsizliklari, hayajonlari va sarguzashtlari
Hikoyalarimiz va real tajribamiz orqali safarga yaxshiroq tayyorgarlik ko‘rishingizga ko‘maklashamiz.
Toshkent aeroportiga ilk qadam qo‘yganingizda nimalarni his qilasiz? Qanday qilib Istanbulda pasportni yo‘qotib, uni parvozdan bir necha soat oldin topish mumkin? Bokuda qanday qilib maroqli vaqt o‘tkazish va Moskvada boshpanasiz qolmaslik mumkin? Aviasales.uz jamoasi birinchi parvozga hozirlanayotganlar uchun o‘zining ilk sayohatlari haqidagi shaxsiy hikoyalari — xatolari, taassurotlari va maslahatlari bilan o‘rtoqlashadi.
Budapesht: o‘qilmagan kitob, asossiz xavotirlar
Seva, Aviasales.uz SMM mutaxassisi
Mening eng birinchi sayohatim o‘qish uchun Budapeshtga ko‘chib borishim bo‘lgan. Shungacha hech ham aeroportda bo‘lmaganman, samolyotda uchmaganman, hatto chamadon yig‘ishni ham bilmasdim va umuman nima qilish kerakligini tushunmasdim.
Men Budapeshtga Istanbulda uzoq vaqtli almashuv orqali uchdim — bu birinchi martasi uchun shunchaki dadillik emas, balki juda katta jasorat edi, ammo boshqa tanlovim yo‘q edi. Yolg‘iz o‘zim uchishim kerak edi, shu sababli o‘zim uchun harakatlar rejasini batafsil yozib chiqdim: Toshkent aeroportida, Istanbulda va Budapeshtga qo‘ngandan so‘ng nimalar qilishim kerakligini.
Chamadonimni onam yig‘ib bergan edi, Toshkentda meni to pasport nazoratigacha kuzatib qo‘yishdi. Istanbul aeroportining kattaligi haqida ko‘p eshitganim uchun uning xaritasini o‘zimga saqlab qo‘ydim. Qolgan masalalarni yo‘l-yo‘lakay hal qildim va tushunarsiz vaziyatlarda aeroport xodimlariga ko‘p savol berdim — til bilish va tortinmaslik bunday paytlarda juda qo‘l keladi. Istanbulda sakkiz soat davomida musiqasiz, kitobsiz va filmlarsiz o‘tirdim — faqat hayajonlanib va ko‘chishni kutib.
Menga eng yoqqan narsa aeroportda hamma joyda ko‘rsatkich tablichkalar borligi bo‘ldi. Va albatta, sizga yordam berishga tayyor odamlar. "Nima qilaman, adashib qolaman-ku" degan xavotirlarim o‘zini oqlamadi va men hech qanday muammosiz barcha yuklarim bilan Budapeshtga yetib keldim.
Almashishlar uchun asosiy layfxak — ro‘yxatdan o‘tish paytidayoq bagajni belgilangan manzilgacha ro‘yxatdan o‘tkazishdir. Agar shunday qilsangiz, uni qayta topshirishga shoshilmaysiz va yo‘qotish ehtimoli kamroq bo‘ladi.
Qo‘ngandan keyin ham muammoga duch kelmadim — Budapesht aeroportida internetsiz va telefonsiz taksi chaqirish mumkinligini oldindan internetdan bilib olgan edim, manzil esa yozib qo‘yilgan edi.
Eng zarur narsalarni qo‘l yukiga solish kerak — zaryadka, hujjatlar, suv idishi, gigiyena vositalari va asosiy dori-darmonlar. Qolganlarini bagajga joylash va faqat kichkina ryukzak yoki sumkani yoningizda olib yurish maqsadga muvofiq. Almashish paytida — ayniqsa uzoq muddatli bo‘lsa — katta qo‘l yuki juda xalaqit beradi.
Aytgancha, samolyotda va almashish vaqtida o‘qishni rejalashtirgan kitobingiz haqida... Uni rostdan ham o‘qiysizmi? Agar yo‘q bo‘lsa, sumkangizda joy egallamasin.
Agar Seva hozir o‘tmishdagi o‘ziga maslahat bera olganida, shunday derdi: "Xavotir olma! Sen yaxshi tayyorgarlik ko‘rding, aeroportda adashib qolish juda qiyin, hamma joyda ko‘rsatkichlar bor, qayerga borish va nima qilishni darhol tushunib olasan, u yerda senga yordam berishga tayyor ko‘plab odamlar bor".
Bu parvoz uzoq va charchatadigan bo‘lishiga qaramay, menga aeroportlar, samolyotlar va sayohatlarning muhiti juda yoqdi. Aeroportda qanday kiyinganing va qaysi tilda gapirayotganing, polda yotganing, charchagan holda chamadoningni ko‘tarib yurganing va unda kir kiyimlar borligi muhim emas. U yerda kunning vaqti yo‘q — go‘yo o‘z qonun-qoidalariga ega, qolgan dunyodan ajralib qolgan kichik shaharchada yurgandek his qilasan o‘zingni.
Endi men hech qachon parvozlardan oldin xavotirlanmayman va kelajakdagi sayohatlarni alohida ishtiyoq bilan kutaman.
Boku va Istanbul: yo‘qolgan pasport va ajoyib konsert
Madina, Aviasales.uz marketing menejeri
Ilk mustaqil sayohatimga turmush o‘rtog‘im bilan chiqdim. Bu asal oyimiz edi, yo‘nalishimiz Boku, Istanbul, Antaliya va Alaniya orqali o‘tardi. Biz 21 kun sayohat qildik va bu sarguzasht o‘zidan ko‘plab ajoyib xotiralar qoldirdi, yaxshilari ham, unchalik yaxshi bo‘lmaganlari ham.
Hammasi Bokuda Imagine Dragons konsertidan boshlandi. Biz ikkalamiz bordik, lekin bizga konsertga borayotgan do‘stlarimiz juftligi ham qo‘shildi — hammamiz bir kunlik farq bilan shaharga yetib keldik va ajoyib sayr qildik.
Keyingi manzil — Istanbul. Bu yerda, ehtimol, safarimizning eng katta muammosi yuz berdi. Antaliyaga uchishimizga besh soat qolganda, chamadonlarni yig‘ishtirayotib, erimning pasporti yo‘qligini payqadik. Butun xonani ag‘dar-to‘ntar qildik, o‘tgan ikki kundagi barcha voqealarni eslab ko‘rishga urinib, hatto O‘zbekiston elchixonasiga borib, uyga qaytishimizga yordam so‘rash rejasini ham tuzib qo‘ydik.
So‘ng esimizga tushdi: aeroportdan Taksim maydoniga kelgach, erimning pasportiga sim-karta sotib olish uchun borgandik — pasportni oxirgi marta o‘sha yerda ko‘rgandik.
Shoshilinch ravishda o‘sha do‘konga qaytdik — ichkarida chiroq yoniq, ammo eshik qulf edi. Taxminan 40 daqiqadan so‘ng bir yigit kelib, bizdan hol so‘radi. Biz unga vaziyatni tushuntirganimizda, u hech ajablanmay, stolning yuqori tortmasini ochib, bir to‘p pasportlarni oldi. U yerda turli mamlakatlardan — Argentina, JAR, Rossiya, Hindiston, Germaniya, bir-ikkita O‘zbekistondan — jami 25 ga yaqin hujjat bor edi. U ularni titkilab, erimning pasportini topib berdi.
Bu voqeadan saboq oddiy: har ikki daqiqada pasportni tekshirish haqidagi hazillar bejiz paydo bo‘lmagan. Bir-ikki soat ichida bir-ikki yilga qarib ketmaslik uchun hushyor bo‘ling va hujjatlaringizni nazorat qiling.
Bizni hayratga solgan (yoki biz kutmagan) yana bir nechta holat bor:
Ozarbayjonda rus tilida so‘zlashuvchilar kam ekan (ayniqsa, yoshlar orasida). Ko‘pchilik ozarbayjon tilidan foydalanadi — shu bois bir-birimizni tushunish, taksi haydovchilari yoki sotuvchilar bilan muloqot qilish qiyin bo‘ldi;
Istanbul va Boku Toshkentdan arzonroq emas — bu shoping uchun eng qulay yo‘nalishlar emas. Istanbulda sotib olgan narsalarimiz bir necha oydan keyin Toshkentda ham taxminan xuddi shunday narxlarda topildi;
Eng muhimi, firibgarlardan ehtiyot bo‘lish va sergak bo‘lish — arzonroq taklif topdim deb, xaridlar ortidan quvib ketmaslik kerak. Istanbulda transport kartalari bilan bog‘liq voqea yuz berdi: firibgarlar kartani to‘ldirishda yordam berishni taklif qilishdi va sezdirmasdan kartamizni bo‘sh karta bilan almashtirib qo‘yishdi.
Umuman olganda, bu sayohat dunyo haqidagi tasavvurimizni butunlay o‘zgartirdi — har qanday imkoniyat darajasi bilan sayohat qilish mumkinligini tushundik. Biz Gruziyaga Bruno Mars konsertiga ham, Olmaotaga shunchaki shaharni tomosha qilish uchun ham uchib borishga ulgurdik, shuning uchun aniq ayta olaman: bizga juda yoqdi, qo‘llarimiz esa chamadonlarni to‘ldirib, yana qayergadir jo‘nab ketishga qichishyapti.
Xaynan: tayfun va juda mazali lag‘mon
Gulnor, "Yo‘lovchi" muharriri
Ilk sayohatim 2014-yilda bo‘lgan edi. Men Xaynan oroliga ko‘ngilli bo‘lib, AIESEC xalqaro tarmog‘i orqali ingliz tilidan dars berish uchun bordim. Hamma narsa birinchi marta edi: Urumchi orqali Shanxayga uzoq parvoz, qirg‘izistonlik talaba qiz bilan Urumchida kechikib qolib tunash, bagajning ortiqcha vazni (xudo biladi, o‘zim bilan nimalarni olib ketayotgan edim) va hayotimda Google Maps paydo bo‘lishi.
Xalqaro jamoamiz Shanxayda bir hafta yig‘ildi, keyin Xaynan oroliga bordik va u yerda yana ikki hafta qoldik. Shundan bir haftasi jala yomg‘irlar bilan o‘tdi. Xaynanda boshlang‘ich va o‘rta sinf o‘quvchilari bilan ishlaydigan ikkita qishloqda bo‘ldik. So‘ngra Sanyaga borib, yana Shanxayga qaytib keldik.
Esimda, tayfun paytida oyoqyalang supermarketga borganimiz, chunki suv to‘piqlargacha yetib borgan va krossovkalar baribir ho‘l bo‘lardi. Yana Misrdan kelgan ro‘zador do‘stlarimiz bilan kechki ovqatga boradigan halol oshxonamiz ham yodimda. Ehtimol, o‘sha yerda hayotimdagi eng mazali lag‘monni tatib ko‘rgandirman.
Bu sayohat menga quyidagilarni o‘rgatdi:
Uzoq parvozlarda samolyotda poyabzalni yechish. Bunga turlicha qaraydilar, lekin xudo haqqi, bu foyda beradi;
Samolyotda bo‘sh o‘rinlarni egallab, imkon bo‘lsa yotib uxlash. To‘g‘ri, o‘shandan beri buni kamdan-kam uddalay olganman;
Katta chamadon bilan sayohat qilmaslik. Hozir men bir qoidaga amal qilaman: agar o‘z chamadoningni o‘zing ko‘tarolmasang, demak, unda ortiqcha narsalar bor;
Suvenirlar sotib olmaslik, agar olsang ham, kichik, foydali yoki mahalliy narsalarni tanlash. O‘sha safar onam va singillarimga sun’iy charmdan qilingan bir juftdan lofer olib kelgan edim, ularni hech birimiz kiymadik. Esimda, "bu Xitoy-ku, bu yerda hamma narsa arzonroq" degan fikr meni tark etmasdi, lekin qanday qilib to‘rt juft poyabzalni o‘zim bilan olib ketganimni hali ham tushunmayman;
Mehribonlik, halollik, adolat va mas’uliyat — butun dunyo xalqlari uchun tushunarli bo‘lgan xalqaro tildir.
Moskva: yumshoq bo‘lmagan qo‘nish va yo‘qotilgan boshpana
Boris, "Yo‘lovchi" muharriri
Birinchi sayohatim — kutilmaganda — Moskvaga bo‘ldi. Ish yuzasidan. Ajoyib 2018-yil, virussiz erkin harakatlanish va "Meduza"ning "Shtorm" konferensiyasi, u paytlar bular hali imkonli edi.
Tayyorgarlik bilan bog‘liq muammolar yuzaga kelmadi — katta hamkasblarim hamma narsani a’lo darajada tashkil etish va rejalashtirish borasida yordam berishdi, natijada men deyarli qiynalmasligimga erishildi. Biz aeroportdan chiqish yo‘lidan tortib, yashash joyi va unga aloqador barcha sarguzashtlargacha har bir mayda-chuydasini puxta o‘ylab chiqdik.
Toshkent aeroporti hayratga solmadi va muammo tug‘dirmadi. Biroq parvozning o‘zi qiziqarli bo‘lib tuyuldi — hayotdagi birinchi reys uchun arzon aviakompaniyani tanlayotganda, vaqtichog‘likka tayyorlanish kerak ekan. Utair samolyoti xuddi Yunusobod-Ippodrom yo‘nalishidagi marshrutkaga o‘xshardi: uchuvchi na ko‘tarilishda, na qo‘nishda yo‘lovchilarni ayadi.
Safarga puxta tayyorgarligimiz birinchi kuniyoq barbod bo‘ldi, chunki ijaraga olingan xonaga joylashish vaqtini aniqlashtirmagan ekanman. Soat 19:00 da manzilga yetib kelib, mulk egasiga qo‘ng‘iroq qilganimda, joy bir necha soat oldin "kuyib ketgani" va allaqachon kimdir u yerga joylashib ulgurganini bildim.
Booking‘da bo‘sh yoki juda qimmat takliflarni ko‘zdan kechirar ekanman, zaxira rejani tuzib qo‘ygandim — yaqindagi vokzalda albatta o‘rindiqlar bor. Rostdan ham tunab qolishni va ertalabdan izlanishni davom ettirishni rejalashtirgan edim. Eng oddiy narsa — ijtimoiy tarmoqlarda so‘rov yuborish va tanishlardan yordam so‘rash xayolimga kelmadi. 20 daqiqadan so‘ng uy egasi qo‘ng‘iroq qilib, yaxshi joyda bo‘sh xona borligini aytdi. Taklif ajoyib (va yagona) edi, shuning uchun rozi bo‘ldim.
O‘sha yerda qandaydir temir yo‘l ko‘prigidan o‘tayotganimda, uchta yosh yigitdan iborat guruh sigaret yoqish uchun olov so‘radi. Eng yomoniga tayyorlanib turgandim, lekin ularga chindan ham faqat olov kerak ekan.
Safar davomida qolgan hamma narsa ajoyib o‘tdi — o‘nlab yangi tanishuvlar va bilimlar orttirilgan konferensiya, go‘zal shahar bo‘ylab sayrlar va eski tanishlar bilan uchrashuvlar. O‘z havo yo‘llarimiz orqali qaytish alohida ijobiy taassurot qoldirdi. Hech qanday muammo bo‘lmadi.
Birinchi sayohatga otlanayotganlar uchun bir nechta maslahat:
Turar joyni bron qilish, to‘lov va kirish vaqtining barcha qoidalarini diqqat bilan o‘qib chiqing — shunda asablaringiz va vaqtingizni aniq tejaysiz;
Mamlakatga nima olib kirish mumkin-u, nima mumkin emasligini yaxshilab o‘rganib chiqing. Taqiqlar va cheklovlar juda xilma-xil bo‘lishi mumkin — masalan, yaqinda Vyetnamga elektron sigaretalar olib kirish taqiqlandi, Tailandga esa bittadan ortiq fotoapparatni olib kirish mumkin emas;
Esda tutingki, akkumulyatorli texnikani qo‘l yukiga olish va tekshirish paytida uni yoqib ko‘rsatish imkoniyatiga ega bo‘lishingiz kerak;
Texnik masalalarda (ko‘rikdan o‘tish, chegarani kesib o‘tish va hokazo) muloyim bo‘ling va barcha talablarni bajarishga harakat qiling. Bu parvozlar va ekipaj talablariga ham taalluqli;
Ortiqcha tashvishlanmang. Agar siz hayot uchun xavfli bo‘lmagan mamlakatga ketayotgan bo‘lsangiz (sizga buning nima keragi bor?) — ehtimol, hammasi a’lo darajada kechadi.
Illustrator: Olga Tsay
