Qanday qilib Toshkentdagi ofisimni tashlab, cho‘ntakda 1000$ bilan Tailandga ko‘chib ketganim haqida
Birinchi shaxs tilidan yoqimli va foydali hikoya.
Mening ismim Somar. 33-yillik hayotim Toshkentda — har bir g‘ishtigacha, metroga kiraverishdagi har bir somsaxonasigacha o‘zim yaxshi biladigan shaharda kechdi. Men inglizcha so‘zlashuv ko‘nikmasidan dars berardim, hayotim bir maromda va odatiy edi: ish — ta’til — yana ish. Lekin yil sayin hayotimdagi bir xillikdan bo‘g‘ilib borardim. To‘rt devor to‘rt tarafimdan tobora siqib kelayotgandek edi.
2022-yilda do‘stlarim bilan ilk bor Tailandga bordim. Bu sayohatga shunchaki, — biron hafta yugur-yugur ishlardan chalg‘ish uchun borgandik. Lekin Tailand meni shu darajada o‘ziga rom etdiki, o‘zim o‘zimga hayron qoldim. U yerdagi iforlar, tovushlar, iliq shamol, sokin hayot tarzi va o‘tkinchilarning doimiy tabassumi — men xuddi-ki ilgari kelmagan bo‘lsam-da, qadrdon makonga, o‘z uyimga qaytgandek edim.
Toshkentga qaytar ekanmiz, samolyotda o‘tirgancha bu yerda yuragimning bir parchasi qolayotganini his qildim. O‘shanda xayolimdan «Men shu yerda yashashni istayman. Chinakamiga!», degan fikr o‘tdi.
Ofis yopildi — olam ochildi
Bu orzu meni tinch qo‘ymasdi. Toshkentdagi ofisda o‘tirib ham xayolim o‘sha yerda edi: yam-yashil qir-adirlar aro baykda yelib borardim. Soat jiringlashidan emas, chirildoqlarning chirillashidan uyg‘onib ketardim. Pxuketning tor ko‘chasiga qo‘yilgan plastik stolda ugra yerdim. Men sayyoh emas, mana shu yorqin, erkin hayotning ishtirokchisi bo‘lishni xohlardim. Gap beqiyos go‘zal plyajlar yoki qoyilmaqom tom-yam sho‘rvasida ham emasdi. Men bu yerning odamlariga maftun bo‘lgandim.
Men hech kim hech qayerga shoshmaydigan, asablar tarang tortilmagan va odamlar mayda-chuyda narsa uchun bir-biriga qo‘pollik qilmaydigan jamiyatga ilk bor duch kelgandim. Bu jamiyat negizi — doimiy stress va himoya agressiyasi emas, xotirjamlik va tabassum edi. Men birdan xuddi shunday yashab ko‘rmoqchiligimni tushundim. Shunchaki tashvishlardan uzoqlashishni emas, balki o‘sha betashvish muhitga sho‘ng‘ishni istardim.
Mening boshlang‘ich mablag‘im kamtarona — bor-yo‘g‘i $1000 (12.7 mln so‘mga yaqin) edi.
Rejam oddiy: masofadan turib ishlamoqchi edim. Ingliz tilidan dars berish uchun menga noutbuk va telefon yetarli edi. Har ehtimolga qarshi InfinBank Visa Black kartasini oldim — bu karta kredit limitidan foizlarsiz bir oydan ortiq foydalanish imkonini beradi. Bu asosiy ishim pand bergan taqdirda kerak bo‘ladigan «B» rejam edi.
Vanihoyat qaror qildim. Ofisni yopdim. Texnika, mebel jihozlari va kitoblarni sotdim — go‘yoki eski to‘nimni yechib tashladim. Yo‘l xaltamda noutbuk va yuragimda o‘zimga bo‘lgan ishonch qoldi. Keyin esa Aviasales.uz’da «yonayotgan» taklifni ko‘rdim — 2.8 mln so‘m evaziga to‘g‘ridan to‘g‘ri reysga chipta oldim.
2024-yilning dekabrida hozir yoki hech qachon dedimu, orzuim sari uchib ketdim.
Bir tomonga chipta va viza
U paytda viza masalasi nisbatan oson hal bo‘lardi: mamlakatga kirishda keyinchalik yana cho‘zdirish imkoniyati bilan 60 kunga sayyohlik vizasi berilar edi. U yog‘iga — vizaran: Laos yoki Malayziyaga chiqib kelinadi, bo‘ldi. Hozir, 2025-yilda imkoniyat ko‘paydi: Digital Nomad Visa va LTR-viza orqali onlayn-ariza topshirish usuli paydo bo‘ldi.
Dastlabki to‘siq: mavsum avjida boshpana izlash
Men sayyohlik mavsumi avjida uchib keldim. Uy topish deyarli ilojsiz edi. 50 yoki 60 ta qo‘ng‘iroqdan keyin ham «Sorry, sir. Fully booked», degan javobni olardim. Xostelga joylashishga to‘g‘ri keldi. Va bu xayrli bo‘ldi. Chunki u yerda dunyoning har yeridan kelgan sayyohlar bilan tanishdim va xitoylik bir yigit menga Chiangmayga borishni maslahat berdi.
Men Yangi yilni Pxuket plyajida kutib oldim va birinchi yanvarning sahar tongida shimolga uchib ketdim. Yangi yilni mutlaqo notanish, yangi joyda boshlash — kutilmagan holat bo‘lsa-da, xayrli bo‘ldi.
Chiangmay: yangi hayot debochasi
Chiangmay — Tailand shimolida joylashgan, qir-adirlar, ibodatxonalar va sukunat og‘ushidagi shahar. Men 8 500 bat (3,2 mln so‘m) evaziga tarixiy markaz (Old City)da bir xonadonni ijaraga oldim.
Bir oylik taxminiy xarajat:
Uy-joy — 250$ (3.2 mln so‘m)dan boshlanadi.
Bayk ijarasi — 100–150$ (1.3 –1.9 mln so‘m).
Oziq-ovqat — ko‘cha oshxonalarida bitta taom uchun 1–3$ (12 500-38 000 so‘m).
Mening bundan buyongi hayotim daraxtlar, kichik daryocha va makashniklar (ko‘chadagi ko‘chma oshxonalar) orasida o‘tar edi. Kunim ertalab yangi siqilgan sharbat bilan boshlanib, kechqurun ko‘cha oshxonasida ugra sho‘rva bilan yakunlanardi. To‘rt oy ichida sevimli joylarim paydo bo‘ldi. Mashhur Kao Soy ugrasi uchun Khao Soi Khun Yai’ga, organic hamda vegetarian taomlar uchun Pun Pun Organic’ga va Chang Phuak Night Market tungi bozoridagi stritfudga boradigan bo‘ldim.
Menga zamonaviy, qahvaxonalari va kovorking joylari ko‘p bo‘lgan Nimman, yashash uchun hamyonbop va mazmunli bo‘lgan Santitham tumanlari juda yoqdi.
Chiangmayda nimalarni tomosha qilish mumkin:
- Wat Phra That Doi Suthep. Menga zamonaviy, qahvaxonalari va kovorking joylari ko‘p bo‘lgan Nimman, yashash uchun hamyonbop va mazmunli bo‘lgan Santitham tumanlari juda yoqdi.
- Sticky Waterfalls (Bua Tong). Bu sharsharalarda yalangoyoq tepaga yurib chiqsa bo‘ladi — toshlar mutlaqo sirpanchiq emas. O‘zingni jungli o‘rmonlarida yurgan O‘rgimchak-odamdek his qilasan. Muhimi — bu sarguzashtga ko‘proq vaqt ajratish va cho‘milish kiyimini unutmaslik kerak.
- Baan Kang Wat. Hunarmandchilik ustaxonalari, shinam qahvaxonalar va yarmarka bozori muhiti hukmron qishloq. Bu yerga barcha do‘konchalar ishlaydigan dam olish kunlari kelish kerak.
- Elephant Nature Park. Hunarmandchilik ustaxonalari, shinam qahvaxonalar va yarmarka bozori muhiti hukmron qishloq. Bu yerga barcha do‘konchalar ishlaydigan dam olish kunlari kelish kerak.
Tay o‘lkasida «pand yeganlarim»: bayk, mango va olovli sho‘rva
Yangi do‘stlarim bilan tikka pastlikka baykda tushish qanday bo‘lishini sinab ko‘ryapmiz
New Town Market. Chiangmay
Bu yerdagi hayot meni har qadamda kulgili vaziyatga solardi. Masalan, bir kuni men ijaraga bayk oldim va tog‘ga ravona bo‘ldim. Bir necha chaqirimdan keyin yo‘ldan adashib, tor so‘qmoqqa chiqib qoldim. Ikki tarafimda — jungli o‘rmoni va meni kechki ko‘ngilxushlik o‘rnida ko‘rayotgan itlar galasi. Shu yerda to‘xtab, itlar galasi bilan «kelishib» olishga to‘g‘ri keldi, ungacha yuragim qinidan chiqqudek bo‘ldi.
Yana bir safar, bozorda mango olmoqchi bo‘lib, savdolasha boshladim. Savdolashishni shu darajada eplolmadimki, sotuvchi avvaliga rosa kuldi va keyin mango narxini battar oshirdi. Pirovardda, men butun ko‘cha ahlining gurra qulgisi ostida mevani dastlabki narxidan ham qimmatga sotib oldim.
Yana bir kuni sho‘rva ichgim kelib, buyurtma berishdan avval oshxona xo‘jayinidan: «Not spicy?» de qayta-qayta so‘radim. U bosh irg‘adi. Besh daqiqa o‘tib, sho‘rvani ichgan men pamildoridek qip-qizarib, ham kulib, ham ko‘z yoshlarimni artib o‘tirardim. Qo‘shni stollarda o‘tirgan tayliklar esa xuddi men chili garmdorisini yeyish bo‘yicha musobaqada yutgandek, qarsak chalib meni olqishlashardi.
Aynan mana shu onlarda odamda haqiqiy hayot hissi uyg‘onar ekan. Sen o‘z-o‘zingdan kulishni o‘rganasan va har bir kuning sarguzashtga aylanadi.
Yangi hayot: Songkran, tog‘lar va odamlar
Rohib va bolakay sayrda. Pay shahri
Juda ko‘p baykerlar svetoforda to‘plangan payt. Pxuket oroli
Warorot bozorida yoqimtoy qiz taom tayyorlamoqda. Chiangmay
Tungi Tailand ko‘chalarida 6ixcret show
Pol, Gorov va Xiro. Mening amerikalik, hindistonlik va yaponiyalik yangi do‘stlarim
Chiangmayda men to‘rt oy yashadim. Vaqt hissini unutdim. Honda PCX rusumli baykda Payga eltuvchi tog‘ yo‘lida shamoldek yeldim, ko‘chani to‘ldirgan plastik stollarda yoki xostelning umumiy oshxonasida o‘tirib achchiqdan achchiq pad-tayni yegancha turli diyorlardan kelgan odamlar bilan tanishdim. Biz birgalikda sharsharalarga bordik, tushliklar tayyorladik va tun yarmigacha suhbatlar qurdik.
Keyin esa Songkran — tay taqvimi bo‘yicha Yangi yil kirdi, barcha odamlar ko‘chalarga chiqib, ustlaridan suv quyishdi. Bu gunohlardan forig‘ bo‘lish va xursandchilik marosimi edi. O‘sha kuni men ham o‘tmish hayotim qoldiqlarini butkul yuvib tashladim.
Tay tilini o‘rgana boshladim: «savadi kap» (salom) va «kxob kxun kap» (rahmat) kabi oddiy so‘zlardan boshladim, keyin ko‘proq o‘rgandim. Yerlik aholining hikoyalarini tingladim, ulardan xotirjamlikni, odamlarni boricha qabul qilish va hurmat qilishni o‘rgandim. Shoshmasdan, hech kimni ayblamasdan, shunchaki yashay boshladim.
Bo‘lajak ko‘chib boruvchilar uchun amaliy tavsiyalar
- Moliyaviy hisob-kitobni obdan pishiq qiling — bu shunchaki xarajatlar hisobi emas, bu sizning xotirjamligingiz garovi. «Pulim tugasa, nima qilaman?», degan savolga oldindan javob topib qo‘ying. Yangi daromad manbaini qayerdan topasiz? Qanday ko‘nikmalaringiz pul keltirishi mumkin? Bu savollarga ishonchli javob berolsangiz har qanday tavakkal rejani qo‘rqmasdan sarguzashtga aylantira olasiz.
- Ko‘chib ketish uchun eng yaxshi vaqt: Noyabr–fevral (ob-havo quruq va unchalik issiq emas).
- Yashash uchun joy topish: Facebook-guruhlar (masalan, Chiang Mai Housing), Airbnb, Booking. Ammo eng ishonchli usul — baykni ijaraga olib, atrofni aylanish va «House for Rent» degan e’lonlarga e’tiborli bo‘lish.
- O‘zingiz bilan olishingiz kerak: xalqaro tasniflangan haydovchilik guvohnoma, shaxsiy doriquti, quyoshdan himoyalovchi krem, pauerbank.
- Xavfsizlik: faqat qadoqlangan suv iching. Ko‘cha ovqatlaridan ham bir-ikki oy ehtiyot bo‘lasiz. Tavsiya qilingan emlashlar: gepatitning A/B shakli va terlamaga qarshi vaksina oling.
- Internet: arzon va tez ishlaydi. Yaxshigina internet paketli mahalliy SIM-karta uchun siz oyiga 5–10$ (65 –130 ming so‘m) to‘laysiz.
- Mahalliy mentalitet: tabassum qiling, ovozingizni baland ko‘tarmang, yoshi kattalarni hurmat qiling va sabrli bo‘ling. Tayliklar hech qachon shoshishmaydi, ularning kuchi ham mana shu odatida.
Xulosa o‘rnida
Endi tushundimki, mening ko‘chib o‘tishim nimadandir qochish emas, balki o‘zligimga qaytish ekan. Tailandda men o‘zim uzoq izlaganim: erkin bo‘lish, dunyoni sevish va chuqur ichki xotirjamlik kabi ne’matlarni topdim.
Ba’zan qilishimiz kerak bo‘lgan yagona ish — mavhumlikka qadam tashlashdan qo‘rqmaslik ekan. Chunki aynan o‘sha yerda, ya’ni odatiy qobig‘imizdan tashqarida haqiqiy hayotimiz boshlanadi.
